aşkını morgda görmek

Mesaj Sayısı : 6 Kayıt tarihi : 06/09/08

Herkese merhaba...
Sevgi kadar sevmek kadar, sevilmek kadar güzel bir duyguya rastlamadım daha...
Hemen hikâyeme başlayayım sizi sıkmadan ilk başlarda yanımda desteğim olsun diye kabul ettim teklifini, ama sevgi yoktu içimde zaman geçtikçe sevmeye âşık olmaya başlardım canımın içi sınanım hep ağlardı hep ölürüm sana der o sonsuz dolu, dolu sevgini bana şarkılar söylerdi.
Bende sonunda sevdim stajımın bitmesine 1 ay vardı bitince nişanlanacaktık mutluydum huzurluydum seviliyordum ve seviyordum.
Cuma günü akşam yemeğe çıktık.
Cumartesi düğün vardı oraya birlikte gidecektik geç geldi sinirlendim tabi köpürdüm, beklemeyi hiç sevmiyordum.
Neyse geldi ben kızgınım tabi akşam oldu yine geldi düğünden kaçıp, kaçıp yanıma geliyordu, ben çok sinirliydim kendimi göstermiyordum arıyordu ama ben, bitti artık bu ilk değil sıkıldım bu bekletmelerden diye msj attım.
Saat 23,00 da geldi ne olur yoldayım aşağıya in senin istediğin gibi olsun dedi.
Aşağıya indim arabada arkadaşları vardı ağladı yine bir süre.
Bende dayanamadım tamam ama bu son olsun bir daha olmasın dedim neyse seni sabah 9’da alacağım pikniğe gidelim hazır ol dedi.
Tamam dedim ama hala kırgınlık vardı üzerimde,
Saat 00,30 da yine yurdun önüne geldi ben pencereden baktım ben seni çok seviyorum dedi.
Sonda saat 02,00 da çok yorgunum uykusuzum beni ara uyumayım tamam mı ama telefonumun şarjı bitiyor dedi
Bende ararım merak etme dedim aradım tlfnu kapalıydı, neyse sabah oldu saat 10,00 önce aramadım haliyle sinirlendim saat 12,00 aradım tlfnu kapalıydı evini aradım yengesi cıktı sınana ulaşamıyorum dedim
Evde mi dedim yok dedi ve kapattı suratıma o kadar kötü oldum ki.
Hastaneden bir arkadaşımda her yarım saatte bir arıyor ve canım nasılsın diyor ve ben bugün yanına geleceğim Sinan nerde diyordu.
Saat 14,30 yurttan anons ediyorlar ismimi danışmaya indim arkadaşları yine bana sürpriz yaptı herhalde diye düşünüyorum bana bacım bir yarım saatini alacağız vaktin var mı dediler.
Var dedim arabaya bindim ağlamaya başladılar.
Ya ne oldu dedim sustular sonra ****netli ol sen bize emanetisin Sinan ı kaybettik dediler ama ben yalan söylüyorsunuz şaka yapıyorsunuz dedim.
Sonra gerçek olduğunu anladım mahvoldum nerde şimdi dedim.
Fakültenin morgunda dedi.
Sanki delirmiştim hemen beni fakülteye götürün dedim bakmak görmek istiyorum dedim.
Gittik ben önüme gelen herkese soruyorum Sinan öldü mü morgda olan omu ne olur doğru söyleyin bana dedim, göstermediler tabi hastanedeki arkadaşım biliyormuş öldüğünü onu aradım haberim var geliyorum dedi.
Tabi göstermediler bana morgda çok kötüydüm annemleri aradım çok kötü bir duygu ya, Allah kimseye yaşatmasın.
Akşam gösterecekler sözünü aldım ve sakinleştirmeye uğraşıyorlar beni akşam 20,00 da morga gittim canım orada yatıyordu.
Öptüm sarıldım öyle güzel bir yüzü vardı ki.
Mahvoldum cumartesi sabaha karşı saat 04,30 da trafik kazası yapmış ve ölmüş.
İlaçlarla ayakta zor duruyorum.
Güç bulduğum bir anda morga bir arkadaşım götürdü.
Ama gitmişti almışlar canımı göremedim aşkımı, hemen arkadaşlarını aradım nerdesiniz dedim.
Cami deyiz hemen koşarak cıktım arkamdan danışmadaki abi geldi.
Tamam, ben seni götüreceğim söz dedi yine serum verdiler sonra götür artık beni dedim. Camiye gittim herkes ordaydı tabunun başına geldim ceketine sarıldım, gücüm kalmadı tekrar hastaneye gittim.
Cenazeden sonda canımın arkadaşı beni mezarlığa götürdü bir avuç toprak aldım.
Ve hala gelecek umuyla yola baktım gelecek diyordum almayın toprağımı elimden diyordum.
Ablam başka bir şehirden geldi beni aldı.
Ve bir hafta ablamın yanında kaldım.
Sonra tekrar stajım için geldim mezarına götürdüler ailesinin yanına gittim,
Hala içimde hala bende bu ayın yani Haziranın 26 da tam bir yıl olacak ben onu gerçekten çok sevdim.
Canımın ruhuna fatiha okuyun tamam mı ve sevginizin kıymetini iyi bilin.
Seviyorsanız sonuna kadar mücadele edin yılmayın...